In grote delen van Frankrijk is aardgas een exotisch begrip. En gas, van welke aard ook, is op het Franse platteland al helemaal niet iets waarop je je huis verwarmt. Als je erop kookt, komt het uit een fles. Verwamen doen ze hier op elektriciteit, maar vaker nog op ouderwetse stookolie. Het ruim honderd jaar oude pittoreske optrekje van GJ en GJ is daarop geen uitzondering (ook het koken verliep op flessengas, maar dat hadden GJ en GJ binnen vier weken omgekat naar een eigentijds inductietoestel, erg fijn hoor).
De stookolie zit in de kelder in een grote tank van 1200 liter naast de verwarmingsketel. Als de tank bijna leeg is, bel je de olieboer, en die vertelt je dan wat de literprijs van het moment is en wanneer hij met zijn tankwagen komt voorrijden. Het is allemaal een beetje opletten en daar moet je aan wennen.
Vorige week concludeerden GJ en GJ dat de olie er best wel bijna op uitzag, dus ze belden. De olieboer vertelde dat de olie momenteel 93 cent per liter kostte en tevens dat het heel druk was. Was vrijdag goed? Hij zou de dag tevoren laten weten hoe laat. Dat was goed.
Toen GJ en GJ vrijdag wakker werden, realiseerden ze zich dat ze niet waren gebeld. Ook vonden ze het in huis niet heel behaaglijk warm. Dat klopte: de ketel was geheel stilgevallen en toen GJ op de startknop drukte, klonk er slechts een droef gegorgel. GJ belde maar meteen de olieboer. "Aïe, en panne sèche?" Dat was heel désagréable! Maar helaas was het zelfs Nog Veel Drukker gebleken en kon er niet worden geleverd vóór dinsdag. Allez, au revoir!
Daar zaten GJ en GJ, terwijl het kwik zienderogen daalde. Zo vier dagen door zien te komen? Dat leek een onprettig vooruitzicht. Gelukkig herinnerde GJ zich uit zijn tijd in België, waar ook nog veel op olie wordt gestookt, dat het goedje chemisch identiek is aan dieselbrandstof. Die laatste is vooral duurder omdat er meer accijns op wordt geheven, maar warmte in de woning is ook wat waard.
In het naburige stadje bleek zowaar één (1) jerrycan à 10,95 te koop en de diesel kostte er slechts 1,42 per liter. Gewapend met elf liter van het prijzige spul kwamen GJ en GJ thuis, waar ze zich gelukkig op tijd herinnerden dat de ketel na bijvullen twee uur uit moet blijven om te voorkomen dat er bezinksel in de leidingen komt. Daarna mochten ze het gelukkig weer warm krijgen en kon er weer prettig gedoucht worden, wat ook nooit weg is wanneer men prijs stelt op een sociaal leven. Quel bonheur!
Zojuist heeft GJ voor de derde maal elf liter diesel in de tank gegoten. Daarmee moeten we het kunnen uitzingen tot morgen halftwee, als hopelijk de tankwagen voorrijdt. Wij zijn weer wat wijzer. De dankbrief van het Ministère des Finances is er nog niet, maar dat lijkt ons een kwestie van tijd.
