Duizend koeien?

GJ en GJ wonen hier in de Limousin op het Plateau de Millevaches, een regionaal natuurgebied van 1800 vierkante kilometer, liefst 5% van de oppervlakte van Nederland, dus nog wel wat anders dan de Oostvaardersplassen. Ja, mooi, wat jullie zeggen. Wij genieten er ook nog steeds bijzonder van en kijken nog steeds elke dag uit ons venster met iets van "wow, wij wónen hier!". Dat blijft nog wel even zo, weten GJ en GJ zeker.

Al deze tijd, ruim een jaar alweer, hebben wij gemeend dat "Millevaches" stond voor de vele koeien die hier zomer en winter in de weiden lopen. Prachtige koetjes zijn het, roodbruin met pronte hoorns en van het ras limousine, waarvan het vlees tot ver buiten de Franse landsgrenzen geroemd wordt. Wij kopen het hier gewoon bij onze slager en hoeven er niet eens speciaal om te vragen of extra voor te betalen.

Nu zouden GJ en GJ heel graag willen vertellen over die keer dat ze paddestoelen aan het zoeken waren en in één van de schitterende bossen hier een oud vrouwtje tegenkwamen dat hun in de bijna onverstaanbare streektaal toevertrouwde wat die naam Millevaches dan wél betekende, maar zo romantisch is het leven helaas weer niet. Wat er in werkelijkheid gebeurde was dat taalfanaat GJ aan het grasduinen was naar woorden in het limouzi, het Occitaanse dialect dat hier nog sporadisch gesproken wordt, en las dat dat van die koeien niet klopt.

De werkelijkheid, zo stond te lezen, is dat de naam afkomstig is van het Occitaanse melo vacua, dat zo veel betekent als "verlaten hoogvlakte". Hoewel andere bronnen weer beweren dat de naam nóg ouder is en afkomstig van het Keltische mil batz, of "duizend bronnen".

Dat snijdt allemaal hout. Het ligt hier in de uitlopers van het Massif Central best hoog en heel dichtbevolkt is het er met 23 personen per vierkante kilometer (!) ook niet. En inderdaad stikt het er ook van de bronnen en de stroompjes. Echt, jullie moeten 's komen kijken!

Maar dat van die koeien, wat nog weer andere taalkundigen dus gewoon denken, kan dan ook nog. GJ en GJ vinden het eigenlijk allemaal wel best. Zij kijken met onverminderd genoegen uit over hun verlaten hoogvlakte met duizend bronnen en ontelbare grazende koetjes.Kaas! Hadden we al over de kaas verteld? Nee! Maar dat is weer voor een volgend stukje.